Ktos by mogl rzec czym jest swiat ?
Rzeczywistoscią? Czym ona jest?
Jedna kartką całej ksiazki czy warstwą cebuli?
Heraklit z Efezu mowił " Panta rhei " Wszystko płynie, wszystko sie porusza
Zwany " Ciemnym filozofem "
Kazdy kto obrazowo opowiada przykładami jest ciemnym filozofem i rozwala to akademie budowana na trudnych słowach
kojarzenie tylko tego cytatu z rzeką jest kolejnym wyobrażeniem
Najwiekszą stałą jest zmienna
Czy jestes w stanie opisac zmienną w przestrzeni poza śnieniem?
Jaka jest szansa na to ze ktos bez wychodzenia z ciala postrzega zycie jako sen?
Bez porównania? bez porównania...
Wszystko, fajnie, pięknie, ale co Ty myślisz na temat tego czym jest świat? Dokładnie czym jest dla Ciebie?
Staram sie nie wchodzic w opisy
Pewnie znajdzie sie wielu znawcow co opisza go w abstrakcji TONALa
Jestem w trakcie szukania prawdy a przy tym wszelkie teorie na jego temat chce zapomniec. Jedno slowo mi sie tylko narzuca. Wielowymiarowosc"
Czy to wlasciwe podejscie?
Jak chcesz zapomnieć, to po pierwsze co tu robisz? Po drugie, masz taki bałagan w głowie na temat tonali itp., że to o tym powinieneś zapomnieć :) . Proponuję zrobić z tego co wyczytałeś porządną rekapitulację w ciszy i w końcu zacząć żyć :)
Ja staram się ugryźć temat z innej strony. Nie szukam odpowiedzi czym jest świat. Zgłębiam samego siebie. Obserwuję własne życie z perspektywy czasu. Wyciągam wnioski. Uczę się i staram się nie oceniać. Programuję swoją podświadomość na otwartość do świata. Staram się złapać coś niezwykłego w zwykłym. Nie ma znaczenia czym jest świat bo ja czy Ty jesteśmy tylko mgnieniem oka w całej linii czasu tego świata. Jesteśmy jak mrówki, które pytają czym jest świat. Jednak znamy tylko las, w którym żyjemy. Mrówka nie ma znaczenia dla ryby w jeziorze czy wielbłąda na pustyni. Gdyby ryba zaczęła opowiadać o swoim domu, mrówka i tak nic by nie zrozumiała.
Człowiek musi skupić się na sobie. Rozwinąć się lub pozostać w miejscu ale odegrać swoją rolę w miejscu w którym jest.
Kilka tygodni temu przeczytałem pewną książkę. Jedna linijka zwróciła szczególnie moją uwagę, mianowicie:" Nie masz duszy. Jesteś duszą. Masz ciało". Zaintrygowało mnie to na tyle by móc nawet uwierzyć w to co przeczytałem. W pewien sposób identyfikowałem się już wcześniej z tym tekstem ale nie umiałem opisać tego odczucia, w sposób jak zrobił to autor. Może Ty również potrzebujesz jakiegoś bodźca, który zmusi Cię do głębokiej refleksji na tematy, które Cię frapują. Szukaj, ucz się, ufaj przeczuciom i żyj jak podpowiada Ci sumienie a nie kolejna książka Carlosa.
Szukanie, tworzenie czy wiara w jakiś opis świata musi skończyć się rozczarowaniem gdy ów opis skonfrontuje się z tu i teraz. Większość ludzi niestety nigdy nie dochodzi do tego momentu konfrontacji wyobrażeń z bezpośrednim doświadczeniem, co jest nieuniknione gdy świadomość się rozwija.
Gdy pierwszy raz ujrzałem siebie z widoku trzeciej osoby, wbitego w matrycę, połączonego z tysiącem innych mnie, niczym trzymających się za ręce wyciętych z papieru pajacyków, którzy byli tylko pikselami w coraz to większym, rozrastającym się obrazie, cały mój opis świata dostał takiego kopa, że długo nie mogłem się pogodzić z tym co zobaczyłem.
To był cios we wszystko w co wierzyłem, pokładałem nadzieję w, co od lat pielęgnowałem, mój opis świata a przede wszystkim moje Ego. Okazałem się niczym szczególnym ani wyjątkowym.
Masz rację Sortan starając się nie wchodzić w opisy, ale i tak je posiadasz. Zamiast zastanawiać się czym jest a czym nie jest rzeczywistość lepiej po prostu trenować bycie w tu i teraz i obserwować świat takim jakim on po prostu jest. To co możemy zaobserwować uzależnione jest bezpośrednio od naszej osobistej energii i stanu świadomości.
Zajęło mi lata aby pogodzić się z tym co widziałem.